Familie verhalen

Deel 1

In 2019 schreef ik dit artikel op persoonlijke titel. Het werd destijds gepubliceerd in De Nieuwsbode. De boodschap nog steeds actueel is: hoe kleine inzichten in het dagelijks leven vaak iets groters zeggen over hoe we samenwerken en keuzes maken.

Kort geleden gingen wij last-minute nog een weekendje weg met het gezin. De dagen waren donker en grauw, wij waren veel vrij en de verveling begon toe te slaan. We besloten er een lang weekend op uit te trekken naar een bungalowtje op een vakantiepark.

Tijdens het boeken was er de mogelijkheid om dagkaarten te kopen voor het aanwezige indoor springpark met vele trampolines. Enthousiast koos ik voor twee dagkaarten. Onze dochters vinden dat vast erg leuk en vermaken zich daar wel, dacht ik. Bij mijn man ontstond grote verbazing, waarom twee kaarten? Gaan wij niet naar het springpark? Het was inderdaad een faciliteit voor jong en oud daar had hij gelijk in. Ik liet mij overhalen en boekte met enige tegenzin vier kaarten voor het springen.

Tijdens het inpakken pakte ik voor de meiden comfortabel zittende kleding in. En voor onszelf? Ik had zo mijn bedenkingen; sportbroek mee? In een T-shirt? Op je sokken? Ik zag mijzelf met een boekje en een kopje koffie langs de zijlijn zitten, maar de passen waren geboekt en de rest van het gezin was enthousiast. Ik besloot mijn sportbroek in de tas te gooien en me eraan over te geven.

Dag twee in het bungalowtje was een grauwe, natte dag. De meiden begonnen al vroeg met plannen maken. Dit was dé dag om te gaan springen. Ook wij moesten eraan geloven. Eenmaal op de locatie zag ik wat ik al verwacht had; ouders langs de kant, kinderen op de trampolines. Beetje aarzelend probeer ik er nog onderuit te komen, als enige met de kinderen mee de trampoline op, voel ik mij toch een stuk minder comfortabel. Er was geen praten aan mijn man en ik moesten mee de trampoline op. Ik geef mijn man en dochters gelijk hoor ik werd ook niet heel vrolijk van het aanzien van de ‘wachtkamer’ gevuld met ouders op telefoons, slappe bakjes koffie, weinig licht en slechte muziek. Aan de andere kant van het net, op de trampoline, leek het plezier veel groter te zijn.

Enkele minuten later stonden ook wij op de trampolines in onze sportbroek met onze speciale sokken. De meiden zijn ware acrobaten op de trampoline, dat wist ik al. En ik zag meteen van wie ze dat hebben. Mijn man was de opper acrobaat. Radslagen, salto’s, flikflak‘s, hij bleek het allemaal te kunnen. Ik was nog een beetje aarzelend, rustig springen, beetje proberen. Maar al snel werd ook ik enthousiast.

Met z’n vieren hadden we de grootste lol. We hielpen elkaar, gaven elkaar complimentjes, leerden elkaar nieuwe dingen en hadden geregeld de slappe lach.

Af en toe kijk ik nog even schuchter maar de andere kant van het net, word ik bekeken als enige ouder op de trampoline? Op de trampolines zag ik allemaal vrolijke kinderen, werd hard gelachen en het plezier was groot. Aan de andere kant van het net zag ik gebogen hoofden, beeldschermpjes en weinig vrolijke gezichten. En al helemaal geen interactie tussen de volwassenen onderling. Ik besefte mij eens te meer hoe fijn het is écht tijd door te brengen met je gezin.

Wat heb ik gemist op mijn telefoon die paar uurtjes? Bar weinig! Ik heb mijn kinderen zien stralen, we hebben prachtige herinneringen gemaakt en een onvergetelijke middag gehad. De afgelopen maand werd er wekelijks, zo niet dagelijks, nog gesproken over het trampoline avontuur.

Het hele weekendje waren wij een echte vier eenheid. We genoten van de natuur, het zwembad en de trampoline’s. Met zijn vieren lagen we onderuit gezakt een favoriet muziekprogramma te kijken, aten een zak chips leeg en speelde nog een spel. Een heerlijk begin van het nieuwe jaar.

Op de terugweg in de auto vroeg onze oudste dochter (12 jr.) zich af ‘hadden ze eigenlijk wel WiFi daar?’. We moesten er allemaal erg om lachen en kwam gezamenlijk tot de conclusie:

“Gezelligheid maak je samen, daar heb je geen wifi voor nodig!”

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe blogs? Volg me op LinkedIn of neem eens een kijkje bij mijn expertisegebieden.